O dzielnicach Wodzisławia Śląskiego

Dzielnica to część miasta, która może wyróżniać się rodzajem zabudowy, grupą społeczną ją zamieszkującą czy pełnioną funkcją społeczną. Wodzisław Śląski to jedno z polskich miast, w których występują dzielnice będące jednostkami pomocniczymi gminy.

Miasto na podstawie uchwały nr XVII/156/96 Rady Miejskiej w Wodzisławiu Śląskim z 28 czerwca 1996 zostało podzielone na 9 dzielnic:

Jedłownik Szyb

Wcześniej były to tereny należące do wsi Jedłownik, które były prawdopodobnie terenami niezamieszkanymi – tzw. Pogwizdów. Właściwie historia tej dzielnicy jest związana z powstaniem w 1938 roku szybu górniczego Jedłownik I. W 1956 roku rozpoczęto budowę pierwszego budynku na osiedlu. Osiedle zostało ukończone w latach 60. XX wieku. 1 września 1961 władze miasta utworzyły szkołę podstawową nr 4. W latach 70. XX wieku została tu przeniesiona Komenda Milicji Obywatelskiej, która w latach 90. przekształcona została w Komendę Rejonową Policji. Pod koniec lat 90. XX w. zamknięty został główny szyb na Jedłowniku, który obecnie pełni funkcję wieży radiowej. Od 1996 r. do 22 lipca 2021 r. dzielnica nosiła nazwę Jedłownik Osiedle. Nazwa została zmieniona Uchwałą Rady Miasta Wodzisławia Śląskiego nr 337/21 i nawiązuje do położonej na terenie dzielnicy górniczej wieży szybowej. W 2021 r. do dzielnicy przyłączono również osiedle Batory.
(fot. Latający Obiektyw)

Jedłownik-Turzyczka-Karkoszka

Dzielnica Wodzisławia Śląskiego, która została utworzona decyzją uchwały nr XVII/156/96 Rady Miejskiej w Wodzisławiu Śląskim z 28 czerwca 1996. W skład dzielnicy wchodzą trzy części miasta: Jedłownik, Turzyczka i Karkoszka. Zabudowa dzielnicy ma charakter podmiejski. Obecnie na terenie dzielnicy działa zgromadzenie Sióstr Opatrzności Bożej. Mieści się tu zabytkowy dwór, a także SP nr 2. Działają: OSP "Jedłownik", OSP "Turzyczka" oraz "Brać Górnicza". Na terenie dzielnicy działa "Klub Sportowy Gosław Jedłownik".
(fot. Latający Obiektyw)

Kokoszyce

Pierwsze wzmianki o wsi Kokoszyce pochodzą z 1444 roku. W latach 1954–1972 jako wieś należała i była siedzibą władz gromady Kokoszyce. 1 stycznia 1973 zostały włączone do Pszowa, a 27 maja 1975 wraz z Pszowem do Wodzisławia Śląskiego. Ciekawe miejsca, jakie można tu odwiedzić to m.in. park z ciekawymi okazami botanicznymi, barokowy pałac z 1822 roku wzniesiony przez dawnego właściciela Kokoszyc Wilhelma Franza von Zawadzki (od 1928 roku Dom Rekolekcyjny), klasycystyczna Kaplica pod wezwaniem św. Jana Nepomucena z przełomu XVIII i XIX wieku. Z Kokoszyc pochodził ksiądz Paweł Pośpiech, poseł do Sejmu Pruskiego. W skład tej dzielnicy wchodzą: Kokoszyce, Olszyny, Dołki i Stawki.
(fot. Latający Obiektyw)

Nowe Miasto

Tereny, na których położone jest Nowe Miasto, przez poprzednie stulecia nie były częścią Wodzisławia, gdyż znajdowały się poza terenem miasta. Fakt ten potwierdzają plany miasta z XIX w. oraz to, że są położone za ul. Wałową co oznaczało, że tereny położone są poza obrębem dawnych murów miejskich. Nie wiadomo jak dawniej wyglądały te ziemie, najprawdopodobniej był tu las, później łąki oraz pola należące do Piastów Raciborskich, a następnie książąt Opawskich. Od 1502 roku ziemie, na których obecnie leży Nowe Miasto, były częścią folwarku, należącego do właścicieli Wodzisławia i Wodzisławskiego Państwa Stanowego. O wodzisławskim folwarku wspomina w swojej kronice Franciszek Ignacy Henke. 
(fot. Latający Obiektyw)

Radlin II

W skład dzielnicy wchodzą dawne miejscowości: Radlin Górny, Radlin Dolny i Szarowiec połączone w XIX wieku w wieś Radlin. W 1975 r. Radlin włączono do Wodzisławia Śląskiego. Historyczny Radlin w wyniku decyzji mieszkańców pozostał jednak dzielnicą Wodzisławia. Dla odróżnienia od miasta Radlin, zaczęto nazywać go Radlinem Drugim. Nazwę swą prawdopodobnie wywodzi od słowa „radło” w znaczeniu pługa, lub jego części, co wskazuje na rolniczy charakter miejscowości. Z okresu najazdów Tatarów w 1241 r. zachowało się podanie, według którego chłopi radlińscy uwolnili oblężonego przez Tatarów w zamku wodzisławskim księcia, za co ten przyjął swych wybawców do stanu szlacheckiego. Pierwsza wzmianka o Radlinie pochodzi z roku 1355 i zamieszczona jest w starym akcie kupna-sprzedaży, zawartym pomiędzy Konradem z Radlina a Janem von Rudosdorf z Rydułtów. Od roku 1602 właścicielem był Jerzy Charwat Plawetzki z Plawecz, zaś Radlin Górny bez Szonowic należał do właściciela Wodzisławia, wchodząc w skład Wodzisławskiego Państwa Stanowego.
(fot. Latający Obiektyw)

Stare Miasto

Najstarsza dzielnica Wodzisławia Śląskiego, pierwsze wzmianki pochodzą z 1257 roku. Rozciąga się wokół rynku, zamknięta jest ulicą Wałową, w miejscu której niegdyś Wodzisław otaczały mury miejskie. W dzielnicy tej znajdują się najważniejsze instytucje miejskie (np. Urząd Miasta, USC, Sąd Rejonowy, Muzeum) i powiatowe (Starostwo Powiatowe, Urząd Skarbowy, Sanepid, straż pożarna) oraz liczne wodzisławskie zabytki. W obrębie Starego Miasta znajduje się także stadion Odry Wodzisław. Do dzielnicy należą również Marusze. Najważniejszymi zabytkami są rynek staromiejski, Pałac Dietrichsteinów z lat 1742-1745, klasztor franciszkanów z XVII w., Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
budynki Urzędu Miasta z XIX, figura św. Jana Nepomucena z 1745 roku przy kościele pw. WNMP oraz średniowieczne, monolitowe krzyże pokutne przy kościele pw. WNMP.
(fot. Latający Obiektyw)

Trzy Wzgórza

Dzielnica położona na wzgórzach na wysokości 270–280 m n.p.m. poprzecinanych głębokimi wąwozami w których znajduje się Rodzinny Park Rozrywki Trzy Wzgórza. Dzielnica budowana w latach 1973–1990. Składa się z trzech wielkich osiedli mieszkaniowych – Os. XXX-lecia, Os. Piastów, Os. Dąbrówki. Od 1996 r. do 22 lipca 2021 r. dzielnica nosiła nazwę Osiedle XXX-lecia-Piastów-Dąbrówki. Nazwa została zmieniona Uchwałą Rady Miasta Wodzisławia Śląskiego nr 341/21 i nawiązuje do położonego pomiędzy osiedlami parku Trzy Wzgórza. 
(fot. Latający Obiektyw)

Wilchwy

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1300 roku. Według kroniki Henkego wieś Wilchwy (niem. Wilchwa), położone były o ćwierć mili na wschód od miasta Wodzisław. Były one majątkiem komory pana stanowego i miały w XVII wieku 19 majątków chłopskich. W okresie międzywojennym Wilchwy (Wilchwa) należały do Polski. W czasie okupacji Gestapo ulokowało swą wodzisławską siedzibę w miejscu, gdzie obecnie mieści się zajazd „Cyganek”. W roku 1950 podjęto decyzję o budowie KWK „1 Maja” (zamknięta w 2001 r.). W latach 60. wybudowano przykopalniane osiedle mieszkaniowe, któremu nadano imię „osiedle 1 Maja”. W 1972 gromada Wilchwy zostaje włączona jako jedna z dzielnic Wodzisławia. W skład obecnej dzielnicy wchodzą: Wilchwy, Pustki, Zamysłów, Praga Mała, Sakandrzok, Sowiniec oraz część historycznego Wodzisławia z Grodziskiem.
(fot. Latający Obiektyw)

Zawada

Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z XIII wieku. W tym okresie Zawada była częścią dóbr rycerskich Pszów, a ludność Zawady pracowała na folwarku w Pszowie. Pszowskie dominium posiadało w Zawadzie ponad 500 mórg dobrych łąk, role, stawy, lasy. Do końca XIX wieku była wsią rolniczą. Dopiero po odkryciu węgla kamiennego zaczęło przybywać warstwy robotniczej. W 1806 r. w Zawadzie odkryto źródła siarczane. Ludność wsi brała masowy udział w powstaniach śląskich. W plebiscycie mieszkańcy opowiedzieli się za przynależnością do Polski. Zawada miała nauczyciela, którym jako pierwszy był Polak, Jan Gomolla. Był prawą ręką naczelnika gminy, a także rozpatrywał drobne sprawy karne. W 1922 r. pobliskie ziemie wraz z Zawadą wcielono do Polski. W skład tej dzielnicy wchodzą: dawna miejscowość Zawada i jej przysiółki (kolonie): Wypandów, Zawadzkie Kąty, „Szybik” i „Podlas”. 
(fot. Latający Obiektyw)